Φέτος αποφάσισα να ανοίξω τη θεατρική μου σεζόν με ασφάλεια, εναποθέτοντας την πίστη μου στο Γιάννη Κακλέα, ο οποίος σκηνοθετεί τον «Επιθεωρητή» του Νικολάι Γκόγκολ στο Θέατρο Γκλόρια. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους του Επιθεωρητή και του Επάρχου βρίσκουμε το Θοδωρή Σκυφτούλη και τον Στέλιο Μάινα αντίστοιχα.
Ίσως να έχει πάρει το μάτι σας προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη, όπως ο «Τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού» (review) με τον Πάνο Βλάχο, «Ο Μισάνθρωπος» (review, interview) με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και πιο πρόσφατα, το περασμένο καλοκαίρι, ο «Πλούτος» (review, interview) του Αριστοφάνη στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδάυρου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ο Γκόγκολ είναι Ρώσος συγγραφέας, για όσους δεν τον γνωρίζουν, και το μυαλό πάει αυτόματα σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, κρατική διαπλοκή και φτώχια ενώ όσον αφορά τη χώρα στο μυαλό έρχεται μια τεράστια έκταση, πολύ κρύο και μάλλον η στέπα της Σιβηρίας. Κάπως έτσι είναι και η καυστική ρωσική κωμωδία του Γκόγκολ.
Μια πόλη στα βάθη της κρύας Σιβηρίας, με διεφθαρμένη ηγεσία. Ο έπαρχος και τα τσιράκια του ζουν μέσα στην ακολασία, κλέβουν από το κράτος, πίνουν, δωροδοκούν και παίζουν στο τζόγο όλα τα κλεμμένα τους λεφτά. Τα λεφτά είναι ο θεός τους. Μέχρι που ξαφνικά, μια μέρα, ένας Επιθεωρητής έρχεται από τη Μόσχα για να επιβάλει την τάξη.
Σας θυμίζει κάτι;
Οι εντυπώσεις μας
Η διαφθορά είναι συνήθως σιωπηλή και κρύβεται προσεκτικά για να μην ξεσκεπαστεί, όμως ο «Επιθεωρητής» του Γιάννη Κακλέα είναι μια παράσταση που ακούγεται δυνατά και με θράσος (κυριολεκτικά και μεταφορικά), υπό την υποτιθέμενη προστασία της έρημης ρωσικής στέπας. Ο Γιάννης Κακλέας δημιουργεί πάντα παραστάσεις πλούσιες, που συνιστούν ένα δικό τους σύμπαν. Ο σκηνοθέτης παίρνει μεγάλους ρόλους της λογοτεχνίας και του θεάτρου και τους φέρνει στο σήμερα αβίαστα. Στη προσπάθεια αυτή επέλεξε να συμπεριλάβει και οπτικοακουστικό υλικό με τη μορφή σατυρικών βίντεο με αναφορές στη σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν.
Ο Έπαρχος είναι ένας σοβαρός γελοίος χαρακτήρας. Σοβαρός εξαιτίας του απειλητικού, σχεδόν ανέκφραστου, προσώπου του Στέλιου Μάινα, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το επίπεδο της εγκληματικότητας και της ανηθικότητας που διαπράττει καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης. Γελοίος περισσότερο επειδή αποτελεί μια κωμική καρικατούρα δυστυχώς υπερβολικά γνώριμη και αληθινή στον καθένα μας.
Ο Επιθεωρητής του Θοδωρή Σκυφτούλη είναι ένας κεντρικός χαρακτήρας γλοιώδης και τυχοδιωκτικός, ένας απατεώνας ισάξιος των κρατικών εγκληματιών που έκαναν το λάθος να του αποδώσουν τον τίτλο αυτό. Η ερμηνεία του ηθοποιού είναι απόλυτα αβίαστη και ξεκαρδιστική, καταφέρνοντας ακριβώς αυτό που προσπαθεί – να κάνει δηλαδή τον απατεώνα, διεφθαρμένο Επιθεωρητή συμπαθή στο κοινό σε σύγκριση με τον Έπαρχο και τα τσιράκια του.
Το θίασο συμπληρώνουν οι διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Δημήτρης Διακοσάββας, Στράτος Λύκος, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Γιάννης Λατουσάκης, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Αργύρης Λάμπρου, απόλυτα κατάλληλοι για τους ρόλους τους. Η Άνδρη Θεοδότου ως σύζυγος του Έπαρχου, η Φραγκίσκη Μουστάκη ως η κόρη του και οι φίλες της, Μάιρα Γραβάνη και Φαίη Φραγκαλιώτη δίνουν τις φρέσκιες και διασκεδαστικές πινελιές τους, συμπληρώνοντας την συνολική εικόνα της παράστασης. Στη μουσική βρίσκουμε τον - βραβευμένο πλέον - αγαπημένο Βάιο Πράπα (Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, Συρανό, Η Εκατομμυριούχος).
Τέλος, ειδική μνεία αξίζει στον πρωτοεμφανιζόμενο Άρη Κακλέα (ναι είναι ο γιος του σκηνοθέτη, αν και είχα άγνοια όταν παρακολούθησα την παράσταση), στο ρόλο του Οσίπ, του πιστού φίλου του Επιθεωρητή. Ο Οσίπ του Άρη είναι ένας Genzier (αυτοί που γεννήθηκαν μετά το 1997 για όποιον θέλει μετάφραση) που ακούει τραπ, παρακολουθώντας σιωπηλά τις εξελίξεις και γνωρίζοντας τα πάντα. Η στάση του σώματος του, οι κινήσεις του, οι ειρωνικές του εκφράσεις κάνουν το ρόλο του να ξεχωρίζει δυνατά, χωρίς να λέει πολλά λόγια, κερδίζοντας την θέση του αγαπημένου μου χαρακτήρα, καθώς οι πιο ήσυχοι χαρακτήρες είναι πάντα οι αδυναμίες μου. Ο Άρης Κακλέας είναι ένα από τα πιο ταλαντούχα νέα άτομα που έχω δει στο θέατρο, του οποίου η παρουσία προβλέπω να κυριαρχεί στο χώρο στο άμεσο μέλλον, και όχι εξαιτίας του επίθετου του.
Comentarios