Η Δήμητρα Νικητέρα είναι stand up comedian. Είναι 25 χρονών, ανερχόμενη από πολλές απόψεις, αλλά καταξιωμένη από άλλες. Την πορεία της στη σκηνή την ξεκίνησε στα 17 της μόλις. Τα προηγούμενα χρόνια ίσως να την έχει πάρει το μάτι σας ως opening act της Ήρας Κατσούδα στην παράσταση "Για γυναίκα καλή είναι".
Η κωμωδία της Δήμητρας είναι μοναδική και ιδιαίτερη με τον πιο καλό τρόπο. Κατά τη γνώμη μου μια πολύ καλή stand up παράσταση, που τη μια στιγμή σου φέρνει το πιο λυτρωτικό και αναγκαίο γέλιο, ενώ την επόμενη στιγμή σε σοκάρει και σε προβληματίζει. Και η κωμωδία της Δήμητρας καταφέρνει να κάνει ακριβώς αυτό. Σε κάνει να γελάς τόσο που αν δεν ήσουν σε κάθισμα θεάτρου θα έπεφτες πιθανότατα κάτω και την αμέσως επόμενη στιγμή μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς κάτι βαθύτερο σε δεύτερο επίπεδο - χωρίς βέβαια το γέλιο να σταματήσει ποτέ.
Με τη Δήμητρα μιλήσαμε και πέρυσι με αφορμή την πρώτη της σόλο παράσταση το "ΠΝΙΓΟΜΑΙ". Όπως είχα υποσχεθεί στους αναγνώστες μας στην προηγούμενη συνέντευξη, τώρα έφτασε η ώρα το "ΠΝΙΓΟΜΑΙ" να κλείσει τον κύκλο του. Ήρθε η ώρα της βιντεοσκόπησης. Στην προηγούμενη συνέντευξη μας δεν ρώτησα τα κλασικά, οπότε το έκανα τώρα.
Απολαύστε!
Όπως η ίδια αναφέρεις συχνά είσαι αρκετά ντροπαλή και εσωστρεφής, πως λοιπόν έκανες το βήμα να ξεκινήσεις το stand up με το οποίο εκτίθεσαι σε μια σκηνή; Πώς προέκυψε στη ζωή σου αυτός ο επαγγελματικός δρόμος;
-Ανάβει τσιγάρο-
Ωραία ερώτηση… Από που να ξεκινήσω; Να το πάρουμε από την αρχή…. Έχεις 2 ώρες στη διάθεση σου;
Πράγματι, είμαι εσωστρεφής άνθρωπος. Και σκέψου αυτό είναι και το δουλεμένο μου, το τελευταίο update στο λογισμικό. Στα 17 μου που δοκίμασα πρώτη φορά, ήμουν δυσλειτουργική, απέφευγα κάθε είδους επικοινωνία και έκθεση, μέχρι και το σχολείο, ήμουν παιδί φάντασμα. Αλλά έγραφα καταιγιδιστικά σύντομα αστεία σε ένα ψιλοφέικ προφίλ στο Facebook -ωραία χρόνια που δεν τρώγαμε μπαν-, και τα διάβαζε τότε ένα μέρος της κοινότητας. Ένας συνάδελφος με ενθάρρυνε να συγκεντρώσω ένα 5λεπτο και να παίξω. Και το έκανα. Γιατί πρώτη φορά μάλλον κάποιος πίστεψε σε μένα, και με επιβράβευσε για κάτι που είπα. Έως τότε επιβραβευόμουν για αυτά που δεν είπα. "H Δήμητρα είναι καλό παιδί γιατί δεν ζητάει τίποτα, είναι το πιο ήσυχο παιδί, την βάζεις σε μια γωνία, και δεν σε ενοχλεί" και τιμωριόμουν όταν εξέφραζα τις ανάγκες μου, την αλήθεια μου και το γενικότερο άδικο που έβλεπα. Έτυχε η πρώτη φορά που έπαιξα να πήγε πολύ καλά, ανέβηκα, έτρεμα σαν κομπρεσέρ, λέω το opening line, και παίρνω χειροκρότημα, και εκείνη τη στιγμή λέω…’’Θεέ μου…Γίνεται αυτό όντως; Γίνεται όντως να με αποδέχονται ενώ μιλάω;’’ Δεν το είχα ξανά νιώσει αυτό.
Η άμεση ή μη ανταπόκριση του κοινού σε ένα αστείο που θα ειπωθεί στη σκηνή, επηρεάζει πλέον κάπως την αυτοπεποίθηση, τις σκέψεις σου κλπ.;
Την αυτοπεποίθηση μου πλέον όχι, την σκέψη μου, ναι. Δηλαδή χωρίς να δείχνω καμία πτώση στη διάθεση, προσπαθώ παράλληλα όσο λέω το κείμενο, να βρω πού είναι το πρόβλημα. Υπάρχει μια συνιστώσα παραγόντων που το κοινό δεν συνδέεται μαζί σου, κάποιοι παράγοντες είναι στο χέρι σου να τους διαχειριστείς πχ έχεις ταχυλογία, κάποιοι όχι πχ έχει χαλάσει το μικρόφωνο και δεν ακούγεσαι. Έχοντας βιώσει σε πάρα πολλές παραστάσεις τη μη αποδοχή μου, έχω τροποποιήσει το κείμενο μου ώστε να την κερδίζω, και κουτσου-κουτσου, να φτάνω στα αληθινά πυρηνικά μου αστεία. Κάποιες φορές βέβαια δεν είναι εφικτό. Πχ στην επαρχία είναι δύσκολα τα πράγματα. Γιατί δεν είναι μόνο το τεχνικό κομμάτι - αν πάτησες σωστά το αστείο, ή δεν μόνο το θέμα με το οποίο θα καταπιαστείς, αν θα είναι μαζικό. Είναι και η θέση-εικόνα σου πόσο αποδεκτή και οικεία είναι στον ευρύ κόσμο. Εγώ ξέρω πως είμαι μια straight looking γυναίκα, easy on eye, που ενώ έχω μια "θηλυκή" εικόνα, δεν έχω θηλυκή ενέργεια στην σκηνή, και δεν μιλάω για "γυναικεία θέματα". Αλλά ούτε αντρική ενέργεια έχω. Είμαι σαν εξωγήινος, και επειδή δεν μπορεί να με βάλει ο άλλος σε ένα κουτάκι, αρνείται να το δεχτεί. Αλλά αυτό είναι πρόβλημά του, παίρνω απόσταση πλέον από αυτό και δεν εσωτερικεύω την δυσκολία του άλλου στο διαφορετικό.
Επιτέλους ήρθε η ώρα της αναμενόμενης βιντεοσκόπησης του ΠΝΙΓΟΜΑΙ στον Κινηματογράφο Τριανόν! Αν δεν απατώμαι είναι η πρώτη σου βιντεοσκόπηση. Πώς νιώθεις;
Ναι είναι η πρώτη, και κρίνοντας από το άγχος που έχω, η τελευταία. Βίωσα πάρα πολλές δυσκολίες στο ενδιάμεσο, μέχρι να κλείσω την ημερομηνία, και νομίζω μου έκοψε λίγο τη φορά. Από την άλλη, στο πρόγραμμα είναι όλα και έχω βαθιά πίστη πως στο τέλος θα πάνε όλα καλά.
Συμβολίζει πολλά για μένα το ΠΝΙΓΟΜΑΙ, όχι ότι έχω κάνα εξομολογητικό κείμενο…Μου θυμίζει τη Δήμητρα που ήταν 22 χρονών και είπε "Θα κάνω αυτό που με εκφράζει, και ας είναι μικρή η πίτα απεύθυνσης".
Με όποιο ρίσκο. Σίγουρα με μικρότερο από αυτό που έχει ο συμβιβασμός σε ένα φορμάτ που δεν αναδεικνύει το χιούμορ μου και με κάποιους συνεργάτες που δεν με καταλαβαίνουν.
Οι πιστοί σου fans θα έρθουν σίγουρα να στηρίξουν την παράσταση, αλλά τι θα έλεγες για να πείσεις τους πιο casual αναγνώστες μας να έρθουν να δουν το ΠΝΙΓΟΜΑΙ μια τελευταία φορά (δυσοίωνο χαχα);
Δεν είμαι καλή στο να πείθω ανθρώπους, ούτε να διαφημίζω κάτι δικό μου. Τι να πω; Δεν ξέρω. Αν έχετε επαφή με τα συναισθήματα σας, και σας αρέσει η αλήθεια και το διαφορετικό στην κωμωδία, ελάτε; όχι, πολλά λόγια… τους έχασα ήδη… μωρέ μην έρθετε, άντε που θα παρακαλάω κιόλας… -Παίζω με αντίστροφη ψυχολογία-
Τέλος, no pressure, έχεις ξεκινήσει να γράφεις κάποια νέα παράσταση ή να δοκιμάζεις κείμενα; Έχεις κάποια ιδέα τι φέρει το επαγγελματικό σου μέλλον;
Ναιιιιιιιιι…. Αν είμαστε καλά, και δεν φύγω άκλαφτη από το άγχος, μαζί με τη Μελίνα Κόλλια θα κάνουμε double bill, το Νοέμβριο στο Βarazz. Kαι από Δεκέμβριο, αν συνεχίζουμε να είμαστε καλά, και δόξα τω θεώ, και τα σχετικά, μαζί με το Filippos Glee, τις κυρίες Μπραβάκη, θα κάνουμε μουσική κωμωδία. Γιατί δεν σας είπα τι είναι καλύτερο από την κωμωδία. H μουσική.
Εξαίσια, δηλώνω ενθουσιασμένη! Δήμητρα σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά και τα λέμε πολύ σύντομα!
Μην χάσετε τη Δήμητρα (αν δεν χαθεί από το άγχος της μόνη της) και το κύκνειο άσμα του "ΠΝΙΓΟΜΑΙ" στον Κινηματογράφο Τριανόν την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου!
Comments