Φέτος, το καλοκαίρι, είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε την παράσταση «Δον Κιχώτης» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, σε θεατρική μεταφορά του Άκη Δήμου. Το σατιρικό ρομάντζο του 17ου αιώνα περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα του σήμερα, μέσω μίας ανεπανάληπτης «πλειάδας» καλλιτεχνών, σκηνοθετημένης από τον εξαίρετο Γιάννη Μπέζο. Στον θίασο πρωτοστατούν οι μοναδικοί Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Νάντια Κοντογεώργη και Παρθένα Χοροζίδου. Η παράσταση συνεχίζει τις τελευταίες παραστάσεις της, σημειώνοντας καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, ενώ ετοιμάζεται για τη μεγάλη της ανάδειξη στο Ηρώδειο, στις 23 Σεπτεμβρίου.
Μια συνέντευξη, αφιερωμένη όχι μόνο στην τωρινή της παράσταση, αλλά και στα μελλοντικά της σχέδια, μας έδωσε η πρωταγωνίστρια του «Δον Κιχώτη», η υπέροχη Νάντια Κοντογεώργη.
Με τον «Δον Κιχώτη» ταξιδέψατε σε κάθε άκρη της Ελλάδας. Πώς ήταν η εμπειρία του να επικοινωνείτε με τόσους πολλούς θεατές, μέσα από ένα τέτοιο έργο;
Ν.Κ. : Κάθε χρόνο, στις περιοδείες, οι ηθοποιοί λέμε ότι έχουμε αγωνία να δούμε πώς θα είναι το κάθε κοινό σε κάθε πόλη. Όμως, στην πραγματικότητα, είναι όπως και στις παραστάσεις της Αθήνας, που κάθε βράδυ το κοινό είναι πολύ διαφορετικό! Απλώς, το πολύ ενδιαφέρον είναι να βλέπεις με τι τρόπο εκφράζεται το κάθε κοινό. Δηλαδή, άλλοι θεατές είναι πιο συνεσταλμένοι, κατά τη διάρκεια της παράστασης, αλλά χειροκροτούν πολύ στο τέλος. Υπάρχει, πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον και στον τρόπο, που μας προσεγγίζουν μετά την παράσταση. Είναι ωραίο, επιπλέον, να ξέρεις ότι έχεις ταξιδέψει όλη την Ελλάδα με ένα έργο, που μιλά με ποιητικότητα για τα πολύ σημαντικά και βαθιά ζητήματα της ζωής!
Η παράστασή σας πρόκειται να παρουσιαστεί στο Ηρώδειο! Ποια είναι τα συναισθήματα του θιάσου; Υπάρχει ενθουσιασμός και ανυπομονησία;
Ν.Κ. : Για τους ηθοποιούς, επειδή είναι το επάγγελμά μας, μας δίνεται συχνά η ευκαιρία να παίζουμε εκεί. Εγώ με το Ηρώδειο, είμαι πολύ συνδεδεμένη, γιατί εκεί έχω κάνει και τις πιο αγαπημένες μου παραστάσεις, με τα «musicals» και με την Καμεράτα. Επίσης, η πρώτη παράσταση στη ζωή μου ήταν στο Ηρώδειο! Ήταν ο «Βιολιστής στη στέγη» και κάναμε πρεμιέρα στο Ηρώδειο, το 2005. Οπότε, για εμένα, συγκεκριμένα, το Ηρώδειο είναι φορτισμένο με πολλή αγάπη. Φέτος, εξάλλου, θα γιορτάσω με τον «Δον Κιχώτη» τα 19 μου χρόνια στη δουλειά και χαίρομαι, γιατί γίνεται με καλούς ανθρώπους, που μπορούν να αποτελέσουν αιτία, για να γιορτάσει κανείς την επαγγελματική του πορεία!
Ο ρόλος, τον οποίον ερμηνεύετε, είναι η Ραφαέλα, που, στα μάτια του Δον Κιχώτη, μεταμορφώνεται στη Δουλτσινέα, τον μεγάλο του έρωτα. Καθώς εξερευνούσατε και «ζούσατε» τη σχέση αυτών των δύο ανθρώπων, ποιο θεωρείτε το σπουδαιότερο στοιχείο της;
Ν.Κ. : Το σπουδαιότερο στοιχείο είναι και το πιο προσωπικό όλων μας: Το πώς ερωτευόμαστε. Μπορεί να διαβάζουμε για αυτό στη λογοτεχνία, ή να συζητάμε για αυτό ψυχαναλυτικά, ή να βλέπουμε ταινίες, ή να ακούμε ιστορίες φίλων, ή να το βιώνουμε, αλλά παραμένει άλυτο μυστήριο ο έρωτας και είναι σίγουρο ότι έχει μέσα του ένα κομμάτι εξιδανίκευσης! Σε αυτό το κομμάτι, ο καθένας κάνει τις δικές του προβολές, πολύ προσωπικές και, νομίζω, αυτό κάνει και ο Δον Κιχώτης. Ωστόσο, το πολύ ωραίο, στο συγκεκριμένο έργο, είναι ότι ο Θερβάντες έχει μεταφέρει τη δική του πίστη Στον Θεό σε έναν έρωτα. Οπότε, το ότι πιστεύει στον έρωτα, όσο και Στον ίδιο Τον Θεό, για εμένα είναι βαθιά συγκινητικό!
Ο Γιάννης Μπέζος, στο σκηνοθετικό του σημείωμα για την παράσταση, γράφει χαρακτηριστικά: «Η φαντασία και η ποίηση, για να περάσουν, πρέπει να πληρώσουν διόδια! Μερικές φορές, πολύ ακριβά». Αυτό το σχόλιο πόσο «αγγίζει» τη σημερινή πραγματικότητα, πιστεύετε;
Ν.Κ. : Πριν έρθω στην παράσταση, άκουγα του Μάνου Χατζιδάκι την «Εποχή της Αγάπης». «Ό,τι σταυρώνεις, το προσκυνάς»! Οπότε, ναι, για κάθε ομορφιά, υπάρχει ένα πένθος. Για κάθε ποιητική, βαθιά, συγκινητική στιγμή, υπάρχει κάτι πολύ ανθρώπινο και γήινο. Έτσι είναι η ζωή! Όσο την παρατηρούμε και μεγαλώνουμε κι όσο μπορούμε να «χωρέσουμε» τις πληροφορίες, που μας δίνει, μπορούμε να βιώσουμε την ανθρώπινη εμπειρία, σε όλα της τα χρώματα!
Για τον ερχόμενο Οκτώβριο, ετοιμάζετε στο Θέατρο «Βρετάνια» μια ιδιαίτερη παράσταση, με σκηνοθέτη τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Τι πληροφορίες μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας, περί αυτού;
Ν.Κ. : Είμαι ευτυχής, που συνεργάζομαι με τον Κωνσταντίνο, γιατί ήταν ένα όνειρο, που είχα χρόνια, το να με σκηνοθετήσει! Είναι τόσο ευφυής και εξαιρετικά καθοδηγητικός, που αισθάνομαι από τώρα, στις πρόβες, καλύτερη ηθοποιός και του το χρωστάω ήδη! Το έργο «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή» είναι για εμένα ένα προχώρημα, αλλά είναι και πολύ συντονισμένο με την ανάγκη μου να λέω ιστορίες που έχουν σημασία, για την ελληνική κοινωνία του 2024. Η ιστορία, λοιπόν, αυτή αφορά τη γυναίκα και τη θέση της, τη βαθιά μοναξιά, που έχει βιώσει ανά τους αιώνες, τη βαθιά μοναξιά που έχει βιώσει και ο άνδρας, γιατί και αυτός επιφορτίστηκε με ρόλο, που δεν ήθελε ούτε ο ίδιος, σίγουρα, να υπηρετήσει, και την απόσταση στη σχέση των ανθρώπων, που έρχεται να συνταράξει η σεξουαλική ηδονή. Αυτό είναι ένα ζήτημα, που, επίσης, δε συζητιέται. Στην παράσταση, συζητιέται, μέσα από την κωμωδία, αλλά και το δράμα. Το πολύ ωραίο σε αυτό το έργο της Σάρα Ρουλ είναι ότι και η κωμωδία και το δράμα βγαίνουν, μέσα από την αλήθεια. Είναι, για εμένα, ένα έργο σημαντικό. Είναι σημαντικό, που γίνεται στο Κέντρο της Αθήνας, γιατί το κοινό θα έρθει και θα δει ένα κλασικά ωραίο, ελληνικό θέατρο, το «Βρετάνια», θα δει ωραία κοστούμια Βικτωριανής εποχής και θα δει, ξαφνικά, σε αυτές τις κοινωνίες, που οι άνθρωποι ήταν σε συστολή, σε σχέση με το πώς θα μπορούσαν να εκφράσουν την ανάγκη τους να συνδεθούν, ένα όργανο, τον δονητή, που προκαλεί «σεισμούς»! Επίσης, πολύ ενδιαφέρον το ότι, στην αρχή, έρχεται ως θεραπεία της υστερίας. Υστερία για τις γυναίκες θεωρούσαν τότε πράγματα, που καθόλου υστερικά δεν είναι, όπως το να διεκδικούν οι ίδιες τη σεξουαλική τους απόλαυση, να έχουν ισχυρή γνώμη για τα πάντα ή να ερωτεύονται κάποιον εκτός γάμου. Όλα αυτά θεωρούνταν ενδεικτικά, για να οδηγηθεί μια γυναίκα σε ένα Σανατόριο! Σε αυτό το έργο, νομίζω ότι άνδρες και γυναίκες θα βγουν από το θέατρο και θα έχουν γελάσει με την ψυχή τους! Θα έχουν, όμως, συγκινηθεί και με αλήθειες, που βιώνουν και οι ίδιοι στα σπίτια τους.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Νάντια Κοντογεώργη για την ξεχωριστή αυτή συνέντευξη!
-Απόστολος Ιωαννίδης
Comments