Βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης "Στο Διπλανό Δωμάτιο ή το Έργο του Δονητή" της Sara Ruhl σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του γιατρού, στο Θέατρο Βρετάνια.
Τι γίνεται στο Διπλανό Δωμάτιο;
Στη Βικτωριανή Νέα Υόρκη, ο Δόκτωρ Γκίβινγκς έχει στην κατοχή του τον πρωτοποριακό για την εποχή του ηλεκτρονικό δονητή, ο οποίος βρίσκεται στο ιατρείο σε ένα δωμάτιο του σπιτιού του. Εκεί γιατρεύει "υστερικές" και θλιμμένες γυναίκες, αλλά γιατί όχι και άντρες, μέσω του ευτυχισμένου παροξυσμού, δηλαδή του οργασμού! Η ζωή του γιατρού, της γυναίκας του, των ασθενών του, καθώς και μιας τροφού μπλέκονται σε μια διαφορετική κωμική παράσταση!Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης πήρε στα χέρια του ένα σενάριο που είχε το ρίσκο να γίνει κουραστικό και γραφικό και κατάφερε να το αποδώσει στη σκηνή με άρτιο καλλιτεχνικά τρόπο. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει το θέμα της σεξουαλικής ευχαρίστησης με χιούμορ, το οποίο ενώ είναι ευρείας απήχησης, δεν γίνεται καθόλου προσβλητικό ή στερεοτυπικό, αλλά φέρει μια φρεσκάδα, μια ευχάριστη ειλικρίνεια.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο ρόλο του γιατρού, ενώ είναι ένας λαμπρός επιστήμονας, είναι "αχάμπαρος" όπως θα λέγαμε, το ενδιαφέρον του είναι κλινικό και η κοινωνική του προσαρμογή μάλλον ελλιπής. Τη σύζυγο του γιατρού ενσαρκώνει η Γαλήνη Χατζηπασχάλη, η οποία αναδεικνύεται στο αστέρι της παράστασης, με κάθε φράση της να στέλνει το κοινό σε παροξυσμό γέλιου. Παρουσιάζει όλη την υπέροχη περιπλοκότητα της Κάθριν, η οποία είναι μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της, γεμάτη όρεξη για μάθηση και πάθος που αναζητά τη θέση της στη σχέση της και στην κοινωνία, καθώς και με τον εαυτό της μετά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού. Στο ρόλο του ερωτίλου ζωγράφου ο - αγαπημένος μου πλέον - Δημήτρης Σαμόλης, εκφραστικός και απολαυστικά δραματικός, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το κωμικό του ταλέντο.
Εξίσου απολαυστικοί είναι και η Κωνσταντίνα Κλαψινού στο ρόλο της "υστερικής" ασθενούς, καθώς και η τροφός Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθη. Συνολικά μιλάμε για ένα θίασο άρτιο, από τους πιο αγαπημένους μου που έχω παρακολουθήσει σε κωμωδία.
Το έργο και κυρίως η απόδοσή του επί σκηνής με εξέπληξαν ευχάριστα με την ακομπλεξάριστη θα έλεγα απόδοση του θέματος, αγγίζοντας το θέμα της σεξουαλικής απόλαυσης ως κάτι απόλυτα φυσικό, απενοχοποιημένο και προσεγγίζοντάς το σφαιρικά και άσχετα από το σεξουαλικό προσανατολισμό. Παρακολουθήσαμε κωμωδία και όχι διακωμώδηση και η διαφοροποίηση αυτή είναι σημαντική. Παράλληλα, στην παράσταση αναδεικνύεται η γυναικεία αλληλεγγύη και αλληλοστήριξη ανάμεσα στις πρωταγωνίστριες, η ανάγκη για επικοινωνία, φιλία και κοινότητα.
Αυτό που συνολικά μου λέει η παράσταση είναι πως και το 2025 πλέον, μάλλον ακόμα κρύβουμε ενοχικά στο "διπλανό δωμάτιο" ότι έχει να κάνει με την ερωτική απόλαυση. Γιατί;
Comments