Η Θεατρική Ομάδα Κωφών "Τρελά Χρώματα", παρουσιάζει αυτή την ξεχωριστή παράσταση, στο Θέατρο Άβατον.
Ινδία, κάπου στα μισά του 19ου αιώνα.
Η γέννηση ενός παιδιού, μέλλει να φέρει τα πάνω κάτω στη μικροαστική οικογένεια του.
Το παιδί αυτό, είναι ερμαφρόδιτο, και σε περίπτωση που σου διαφεύγει ο ορισμός, σημαίνει πως διαθέτει γεννητικά χαρακτηριστικά του αρσενικού και του θηλυκού γένους.
Όπως όμως προανέφερα, είμαστε στην Ινδία, στα μισά του 19ου αιώνα. Μια εποχή, που γένος και φύλο σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
Πως θα καταφέρει να βγει αυτό το παιδί στον κόσμο;
Και για να πούμε και την αλήθεια, αυτό είναι ένα ερώτημα που θα βασάνιζε κάποιον σήμερα.
Όμως με μια διαφορά. Σήμερα τα φύλα δεν είναι δύο. Και καλό θα ήταν κάποια στιγμή να το αποδεχτούμε, και να αφήσουμε την κοινωνία μας να πάει μερικά βήματα πιο μπροστά..
Είναι ένα έργο πολύ δύσκολο, και πρέπει να έχεις ανοίξει πολλά από τα στεγανά με τα οποία μεγάλωσες, για να καταφέρεις να το κατανοήσεις. Και εγώ δυσκολεύτηκα σε πολλά σημεία. Ευτυχώς όμως έχω έναν άνθρωπο στη ζωή μου που μου έχει ανοίξει μάτια και μυαλό, και κάθε μέρα κάνω πρόοδο.
Θα ακουστεί τουλάχιστον ως κακό αστείο, αλλά οι κωφοί ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν στο έργο, πραγματικά μας κούφαναν (χα-χα-καλό-ε).
Πολλές φορές, ως κοινωνία, ξεχνάμε πως όλοι οι άνθρωποι, αρτιμελείς ή μη, με όλες τις αισθήσεις μας ή όχι, έχουμε τα ίδια δικαιώματα, και τις ίδιες ικανότητες. Απλά μερικές φορές, απλά μερικές φορές για να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε άλλα μέσα. Αυτό είναι όλο.
Δε μπορώ να πω πολλά για το έργο, γιατί πρέπει να είσαι εκεί, με την ψυχή και το σώμα σου για το νιώσεις.
Μπορώ όμως να σου πω πως αποτελεί ένα έργο ύμνο στη διαφορετικότητα, και όχι μόνο σε ότι αφορά την πλοκή του.
Μολαταύτα, σου έχω μπόνους, τη συζήτηση μου με τη σκηνοθέτιδα της παράστασης, κυρία Έλλη Μερκούρη:
Τον τελευταίο χρόνο, το ένα στόμα μετά το άλλο ανοίγει, και επιτέλους ακούγονται οι αλήθειες που πολλοί γνώριζαν, αλλά κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτές. Πως επιλέξατε να ανεβάσετε το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας και όχι κάποιο έργο που να έχει ως κεντρικό άξονα το #metoo;
«Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας» έχει ως κεντρικό άξονα το δικαίωμα κάθε
ανθρώπου να ζήσει με όποιο τρόπο επιλέξει, το δικαίωμα να διαχειρίζεται το σώμα του, όπως το επιθυμεί, το δικαίωμα στην ελευθερία και στην ανεξαρτησία του ατόμου, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα του καθενός, χωρίς καταπίεση και βία, οπότε θεωρώ ότι υπάρχει ενός είδους σύζευξης και συνένωσης σε όλα αυτά τα ζητήματα. Η επιλογή
λοιπόν του συγκεκριμένου έργου συνδέεται με όλα αυτά και αφορά το κάθε άτομο, την
κάθε κοινωνία, το κάθε έθνος.
Ο χορός και η μουσική ή η οποιαδήποτε τέχνη είναι θέμα ψυχής και όχι ακοής.
Πως αποφασίσατε να ανεβάσετε την παράσταση σε δύο γλώσσες ταυτόχρονα, την Ελληνική Νοηματική και την Ομιλούμενη; Έχετε κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν;
H Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα» αποτελεί μια σύμπραξη κωφών και
ομιλούντων ηθοποιών. Όλα αυτά τα χρόνια, οι παραστάσεις που δημιουργούμε έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους μια δίγλωσση, καινοτόμα προσέγγιση, η οποία μέσα από μια συστηματική ενασχόληση με την θεατρική δράση, έχει αναδείξει νέους κώδικες στην υποκριτική έκφραση, αξιοποιώντας με ανανεωτική ματιά την νοηματική γλώσσα,
παράλληλα με την φωνητική ερμηνεία, τις αρχές του αυτοσχεδιασμού και τις τεχνικές
του σωματικού θεάτρου.
Η χορογραφία, που να σημειώσουμε έχει κατά βάση ινδικές επιρροές, ήταν εξαιρετική. Πόσο εύκολο ή δύσκολο, είναι να χορογραφήσεις άτομα, που θέλοντας και μη, δε μπορούν να ακούσουν τη μουσική;
Στην παράσταση, η σκηνική δράση πραγματοποιείται συνδυάζοντας διαφορετικά είδη
θεάτρου, αλλά και χορού όπως το σωματικό θέατρο, την παντομίμα, τον μοντέρνο χορό, ενώ χρησιμοποιούνται οι συμβολικές χειρονομίες (mudras) των ασιατικών παραδόσεων σε συνδυασμό με τον ινδικό κλασικό χορό Bharat Natyam και το bollywood. Θα έλεγα ότι οι κωφές ερμηνεύτριες ίσως ξέρουν να "ακούν" πολύ καλύτερα από όλους εμάς τους ακούοντες, και αυτό διότι μπορούν και αφουγκράζονται το καθετί και τελικά ο χορός και η μουσική ή η οποιαδήποτε τέχνη είναι θέμα ψυχής και όχι ακοής...
Οι λέξεις προσβασιμότητα και συμπερίληψη είναι σχεδόν άγνωστες στην ελληνική κοινωνία. Για να μην αναφέρω τις λέξεις σεβασμός και ενσυναίσθηση.
Θεωρείτε πως αυτή σας η κίνηση, θα δώσει θάρρος σε άτομα με παρόμοιες δυσκολίες, να ακολουθήσουν το χώρο της υποκριτικής; Και αν ναι, πόσο πιστεύετε πως το ελληνικό θέατρο είναι ικανό να στηρίξει αυτές τις προσπάθειες;
Μακάρι να δώσουμε φτερά και ελπίδα και σε άλλους καλλιτέχνες να πραγματοποιήσουν εκείνο που θα ήθελαν! Δυστυχώς, το ελληνικό θέατρο δεν είναι σε θέση να στηρίξει ακόμη τέτοιες προσπάθειες. Υπάρχει ελλιπής γνώση στα ζητήματα της αναπηρίας με την τέχνη και όχι μόνο βέβαια στα καλλιτεχνικά ζητήματα. Αυτό το φαινόμενο ισχύει γενικότερα και για άλλους τομείς. Οι λέξεις προσβασιμότητα και συμπερίληψη είναι σχεδόν άγνωστες στην ελληνική κοινωνία. Για να μην αναφέρω τις λέξεις σεβασμός και ενσυναίσθηση.
Υπάρχει η «Υπέρτατη Ευτυχία» και αν ναι, τι είναι για εσάς;
Η φράση είναι σε υπερθετικό βαθμό, οπότε θα έλεγα ότι ενέχει μια ακραία ολοκλήρωση. Θεωρώ ότι τόση ολοκλήρωση, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί σήμερα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μικρές ευτυχίες παντού - μια γαλήνια βόλτα με τον σκύλο, μια ηλιόλουστη διαδρομή στη θάλασσα, ένα βραδινό ταβερνάκι με φίλους, ένα κωμικό απρόοπτο στη σκηνή-, που μπορεί να φτιάξουν μια μεγάλη!
Ετοιμάζετε κάτι για την επόμενη σεζόν;
Υπάρχουν σκέψεις και σχέδια για διάφορα πράγματα, αλλά από την στιγμή που μας
επισκέφτηκε αυτή η καταπληκτική πανδημία, αισθάνομαι ότι όταν κάνουμε σχέδια το
σύμπαν γελάει μαζί μας!
Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας θα βρίσκεται στο Θέατρο Άβατον για δύο ακόμα Σαββατοκύριακα. Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να βγεις από το comfort zone σου, και να παρακολουθήσεις μια διαφορετική παράσταση, που σκοπός της, είναι να σε κάνει να δεις τη ζωή με άλλο μάτι
Θέατρο Άβατον
Ευπατριδών 3 - Κεραμεικός
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00
μέχρι την Κυριακή 30 Ιανουαρίου
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Comments