Review: Η «Καρυάτιδα!» ή απλά ένας ύμνος στη συγγραφική ιδιοφυΐα του Γιώργου Καπουτζίδη
- Κατερίνα Ζυγουράκη
- πριν από 4 ημέρες
- διαβάστηκε 3 λεπτά
Ο Γιώργος Καπουτζίδης τα κατάφερε και πάλι. Η μαγική του συγγραφική πένα έγραψε ένα αριστούργημα με το όνομα «Καρυάτιδα!». Όπως σημειώνει και ο ίδιος στο συγγραφικό του σημείωμα, πήρε το χρόνο του και έγραψε το έργο αυτό στο σπίτι του στην Αίγινα, παρέα με τις γάτες του, και αυτή δεν είναι η ιδανική συνθήκη για κάθε συγγραφέα δεν ξέρω ποια είναι.
Το κορυφαίο θεατρικό δημιούργημα του Καπουτζίδη ως σήμερα
Προσωπικά έχω την τιμή να ανήκω στη γενιά την οποία μεγάλωσε ο Καπουτζίδης με τις «Σαββατογεννημένες», το «Στο παρά πέντε» και την «Εθνική Ελλάδος». Και ως άνθρωπος που νιώθω παράλληλα και βαθιά σύνδεση με τη συγγραφή, η επιστροφή του στο χώρο στην τηλεόραση με τις «Σέρρες» και ακόμα περισσότερο στο θέατρο, με το «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» και το «42497» με συγκίνησαν βαθιά.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης έχει το χάρισμα να διακωμωδεί με σαφήνεια και λεπτότητα, να παίρνει την τραγική μας πραγματικότητα και να την κάνει λιγάκι αστεία και πολύ συγκινητική. Οι χαρακτήρες που δημιουργεί είναι καρικατούρες, αλλά είναι πραγματικοί, ειλικρινείς ή και ψεύτες, καλοί ή και κακοί, τίμιοι ή και διεφθαρμένοι, αλτρουιστές ή και απόλυτα εγωιστές.
Η «Καρυάτιδα!» ακολουθεί τα βήματα από τη μια πλευρά μιας Υπουργού Πολιτισμού (Αγορίτσα Οικονόμου), ενός Πρωθυπουργού (Στέλιος Ξανθουδάκης), της συμβούλου του (Μαρία Φιλίνη), ενός αρχηγού ακροδεξιού κόμματος στην κυβέρνηση (Δρόσος Σκώτης) και από την άλλη πλευρά του τίμιου γραμματέα της Υπουργού (Μιχάλης Πανάδης), μιας νεαρής αρχαιολόγου (Ασημίνα Αναστασοπούλου) που είναι γραμματέας της Υπουργού και ενός νεαρού που ντύνεται Καρυάτιδα (Σωτήρης Μανίκας) και ποζάρει με τους τουρίστες. Αυτοί οι πολύ ανθρώπινοι άνθρωποι κλείνονται σε ένα δωμάτιο και τσακώνονται για το πως θα διαχειριστούν το θέμα μιας κατεστραμμένης Καρυάτιδας. Και αυτό που εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό δωμάτιο ενός φανταστικού υπουργείου στη σκηνή Ρεξ του Εθνικού Θεάτρου είναι τόσο κοντά στην πραγματικότητα της Ελλάδας, που παρά το άφθονο γέλιο στο σενάριο, καταντά σχεδόν δυσβάσταχτο. 
Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαυρογεώργη είναι εξαιρετική, η κίνηση των ηθοποιών στο χώρο και οι εκφραστικότητα είναι ακριβώς όπως πρέπει. Η κωμικότητα και η τραγικότητα απόλυτα ισορροπημένες. Ο θίασος είναι διαλεγμένος τόσο προσεκτικά, και είναι λίγες οι φορές που κάθε ρόλος ταιριάζει γάντι στον ηθοποιό που τον υποδύεται. Οι καλοί και οι μικρότεροι ηλικιακά του θιάσου Μιχάλης Πανάδης, Ασημίνα Αναστασοπούλου και Σωτήρης Μανίκας είναι θαυμάσιοι στους ρόλους τους και σίγουρα περιμένουμε από αυτούς μια λαμπρή πορεία στη σκηνή.
Αν και οι χαρακτήρες του Καπουτζίδη που είναι με τη μεριά του «καλού» είναι υπέροχα συγκινητικοί, οι «κακοί» της υπόθεσης είναι ανατριχιαστικά απάνθρωποι και τόσο καλογραμμένοι, τόσο ανθρώπινα περίπλοκοι που δεν μπορούν παρά να είναι οι αγαπημένοι μου. Η Υπουργός Πολιτισμού, Αγορίτσα Οικονόμου είναι πολυεπίπεδη, σατυρίζει ασύστολα και έχει μια ποιότητα παλιάς ηθοποιού που δύσκολα συναντάς πια. Ο Στέλιος Ξανθουδάκης από την άλλη, ως Πρωθυπουργός, έχει μελετήσει πολύ όσον αφορά το ρόλο του, καθώς οι κινήσεις του και η ομιλία του στο διάγγελμα του επί σκηνής προσομοίαζαν τόσο ένα συγκεκριμένο δημόσιο πρόσωπο που σε διαπερνά ανατριχίλα. Ακριβώς τα ίδια θα έλεγα και για τον Δρόσο Σκώτη.
Τέλος, για τη Μαρία Φιλίνη τα λόγια είναι πολύ λίγα, η προσωπικότητα που δίνει στο χαρακτήρα της τραβάει όλα τα βλέμματα στη σκηνή όταν υψώνει τη φωνή της, αλλά ακόμα περισσότερο όταν σοβαρεύει και μιλάει σχεδόν ψιθυριστά, σοβαρά και με συναίσθημα. Στο δε μονόλογό της στο τέλος του έργου - βαθιά συγκινητική απόδοση - απλά δώστε στη γυναίκα αυτή όλα τα βραβεία, της αξίζουν!
Η Καρυάτιδα είναι μια αστεία παράσταση. Αλλά δεν είναι μια εύκολη παράσταση σε καμία περίπτωση. Η τέχνη άλλωστε δεν είναι μόνο για να τέρπει, και ο Γιώργος Καπουτζίδης πάντα το ήξερε αυτό. Δεν προσφέρει ποτέ του χωρίς κόστος την κάθαρση, δεν σε αφήνει ποτέ χωρίς τα εργαλεία να αναλογιστείς τόσο την καλοσύνη, όσο και την σκληρότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε καθημερινά. Το καλό και το κακό παλεύουν στην αιώνια μάχη τους πάνω από την 2.5 χιλιάδων χρόνων Καρυάτιδα.
Ποιος θα βγει άραγε νικητής;
Comments