Review: Μια λοξή ματιά στο προσωπικό μας «Παντβάλ»

Φωτογραφία από την παράσταση «Παντβάλ* μια λοξή ματιά στο υπόγειο» | Πηγή φωτογραφίας: keysmash.gr

Από το Θέατρο «Art63», σε ένα «Ντοστογιεφσκικό» περιβάλλον μάς οδήγησε νοητικά η παράσταση «Παντβάλ* μια λοξή ματιά στο υπόγειο». Η διασκευή του εμβληματικού «Υπογείου» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, δημιουργημένη από την Ηλέκτρα Θεολόγη, σκηνοθετήθηκε από τη Λίλυ Μελεμέ, φέρνοντας το κοινό σε σύγκρουση με τις ατέλειωτες, ασταμάτητα επίκαιρες μάχες του ανθρώπου για την αναζήτηση της αλήθειας.

Ένας απλός άνθρωπος της λαϊκής τάξης, που αηδιάζει με τη διαφθορά και την υποκρισία των συμπολιτών του, αποδέχεται τη φύση του «αντιήρωα» και απομονώνει τον εαυτό του στους βαθείς προβληματισμούς και σκέψεις του, συγκρουόμενος με το κατεστημένο της κοινωνίας, που βδελύσσεται και αντιμάχεται, «σμιλεύοντας» το δικό του, νοερό «παντβάλ» (=μετάφραση της λέξης «υπόγειο» στη Ρωσική γλώσσα).

Υπηρετώντας τα πολυσήμαντα μηνύματα του παράτολμου αυτού έργου, η Λίλυ Μελεμέ πέτυχε με σκηνοθετική ευφυΐα και τόλμη να «ζωντανέψει» επί σκηνής όσα θίγει η «ωμή» πένα του συγγραφέα, περί της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από την κοινωνία και τον «εμποτισμό» του πρώτου με τις αυθαίρετες συμβάσεις της τελευταίας. 

Συνδυαστικά με την εντυπωσιακή και κατασκευαστικά σύνθετη σκηνογραφία του Εμμανουήλ Νικόλαου Συμιακάκη, το εν συνόλω σκηνικό πλαίσιο απέπνεε την αδυσώπητα ψυχρή και βαθιά φιλοσοφική πραγματικότητα του «Ντοστογιεφσκικού» Υπογείου.

Ο Κώστας Βασαρδάνης, στον ρόλο του αντιήρωα, που κατοικεί στο δικό του ψυχικό «υπόγειο», ενσάρκωσε τη φιγούρα αυτή, ενισχύοντας την ισορροπία της, μεταξύ της έκδηλης ειρωνείας, του υπαρξιακού προβληματισμού, αλλά και της βαθιάς απογοήτευσης από την πραγματικότητα του κόσμου. 

Σε αυτό το πλαίσιο, με την υποκριτική του δεινότητα συνέβαλε ο υπόλοιπος θίασος στη βελτιστοποίηση της εμπειρίας, που έλαβαν από σκηνής οι θεατές της παράστασης. Ο λόγος για τους Χρήστο Δεστούνη, Ηλέκτρα Θεολόγη, Βασιλική Κούλη, Κατερίνα Μίχου, Γιώργο Μπανταδάκη, Βαγγέλη Σαλευρή, Νάσο Φρίγγη.

Μολονότι η θεατρική απόδοση του «Υπογείου» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, πόσο μάλλον διασκευής αυτού, είναι απαιτητική και ριψοκίνδυνη, η συγκεκριμένη παράσταση απέδωσε τα βαρύνοντα στοιχεία του, συνθέτοντας μια εύστοχη, ιδιαιτέρως καλοδουλεμένη προσέγγιση, προσβλέποντας στην ανάδειξη των σπουδαίων μηνυμάτων του και τη μεταλαμπάδευσή τους στους θεατές, που «βυθίστηκαν» μέσα σε αυτόν τον παράλληλο, γοητευτικό «κόσμο».

Απόστολος Ιωαννίδης

Πληροφορίες για την παράσταση