Review: Μεταξύ μας, όλα μένουν «απόρρητα»

Φωτογραφία από την παράσταση «Απόρρητο (Νέα Τάξη Πραγμάτων)» | Πηγή φωτογραφίας: theatromania.gr

Πηγαίνοντας στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη», είχαμε την ευκαιρία παρακολούθησης της παράστασης «Απόρρητο (Νέα Τάξη Πραγμάτων)». Το έργο του Ivan Vyrypaev, σκηνοθετημένο από την Ταμίλα Κουλίεβα, «έριξε» το απροκάλυπτο φως του στην επικαιρότητα της τεχνητής νοημοσύνης, που «ξεγυμνώνει» την ανθρώπινη ματαιότητα.

Το 2028, μια εταιρεία διεξαγωγής επιστημονικών ερευνών καλεί τρεις επιστήμονες να λάβουν μέρος σε μία δράση τους. Καλούνται να δώσουν συνέντευξη σε έναν νευρωνικό ιστό τεχνητής νοημοσύνης, σε αντάλλαγμα υπέρογκου αντιτίμου. Τι συμβαίνει, όμως, όταν οι ερωτήσεις, που τίθενται, φέρνουν σε δύσκολη θέση τους συνεντευξιαζομένους, οδηγώντας τους στο αδιέξοδο ενός υπαρξιακού συλλογισμού. Πόσο ακέραιες στέκονται οι απόψεις του για τη ζωή; Θα εμπιστευτούν τη φερεγγυότητα αυτού του ιστού, για να αποκαλύψουν όσα δεν έχουν εξομολογηθεί σε κανέναν; Οι επιστήμονες θα φύγουν ίδιοι από αυτήν τη συνέντευξη;

Αυτό το παράτολμο έργο επιμελήθηκε σκηνικά η Ταμίλα Κουλίεβα με απόλυτη συνειδητοποίηση των αξιών του και των βαρυσήμαντων μηνυμάτων, που πρέπει να φθάσουν στον θεατή. Η σκηνοθέτρια ανέδειξε, ως κεντρικό πόλο, τον ανθρώπινο στοχασμό, που εξετάζεται και κρίνεται σθεναρά από την Τεχνητή Νοημοσύνη, αλλά και το πόσο μάταια οι άνθρωποι προσπαθούν να εξηγήσουν το νόημα της ζωής από μόνοι τους. Οι θεατές αισθάνθηκαν να καθηλώνονται από το πείραμα, μιας και η ψυχαναλυτική ατμόσφαιρα και το απρόσμενα μεγάλο ενδιαφέρον, που τους διέγειρε, τους ώθησε να ταυτιστούν με τους συνεντευξιαζομένους και να τολμήσουν οι ίδιοι να διεισδύσουν στα «άδυτα» της δικής τους σκέψης, ως νοεροί συμμετέχοντες.

Σκηνογραφικά, ο Γιώργος Γαβαλάς αποτύπωσε περίτεχνα τον ψυχρό, απρόσωπο και ψηφιολατρικό χαρακτήρα ενός επιστημονικού χώρου διεξαγωγής ερευνών. 

Το κοινό αντιμετώπισε τους ηθοποιούς, σαν πραγματικά άτομα, που λαμβάνουν μέρος σε μια διερευνητική διαδικασία. Το κατόρθωμα αυτό οφείλεται στη συνθετότητα των ερμηνειών τους και στον συντονισμό τους στο «εδώ» και στο «τώρα». Η Ταμίλα Κουλίεβα, η Μαριάννα Κιμούλη και ο Χρήστος Στέργιογλου «σκιαγράφησαν» με την υποκριτική τους δεινότητα και ετοιμότητα το πόσο εκτεθειμένοι και αποδομημένοι στάθηκαν οι ρόλοι τους, απέναντι στο καθεστώς μιας νέας, τεχνητής εξουσίας.

Ιδιαιτέρως εύστοχη και σκηνικά ευφυώς πλαισιωμένη κρίθηκε η ιδιαίτερη συμμετοχή των Έλλης Στάη και Παύλου Τσίμα στην εν λόγω παράσταση, με ρόλο καθοριστικό και πολυδιάστατο.

Παρ' όλες τις αντικειμενικά υψηλές απαιτήσεις του έργου για επιτυχημένη σκηνική εκτέλεση, κανένας θεατής δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει την επιτυχία της συγκεκριμένης παραστάσεως. Με τρόπο αποτελεσματικό και αξιοσημείωτα επίκαιρο, οι σοβαροί προβληματισμοί, που «γεννά» το έργο, πέρασαν από τη σκηνή στην πλατεία του θεάτρου, γιατί «μίλησαν» απευθείας στον ψυχισμό του κοινού.

Ο νους των θεατών δεν έφυγε ίδιος από την παράσταση αυτήν.

Απόστολος Ιωαννίδης 

Πληροφορίες για την παράσταση