Review| "Οι ηλίθιοι" ζουν ανάμεσα μας αλλά μάλλον δεν είναι αυτοί που νομίζαμε...

Στη σκηνή του Πολύχωρου Θεάτρου Vault ανεβαίνουν αυτή την άνοιξη «Οι Ηλίθιοι» (Idioterne) του Lars von Trier για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε διασκευή Βαγγέλη Λάσκαρη.

Η υπόθεση

Μια παρέα σκεπτόμενων και κάπως διαφορετικών νέων παιδιών επιλέγει να πάει κόντρα στα κοινωνικά κατεστημένα και δημιουργεί ένα κοινόβιο «ηλιθίων». Μπλέκονται στο κόσμο των «έξυπνων» και «φυσιολογικών». Ξεγυμνώνουν την υποκριτική αλήθεια της σύγχρονης κοινωνίας. Γελοιοποιούνται αλλά κυρίως γελοιοποιούν.

Σκέψεις

Ποιος είναι ο ορισμός ενός «ηλίθιου»; Τι ονομάζουμε «ηλίθιο» σήμερα; Τα άτομα τα "σπαστικά", τα "καθυστερημένα", τα "ΠΙΚΠΑ", αυτά είναι ο ορισμός του «ηλίθιου»; Γιατί σίγουρα σε μεγάλο ποσοστό τα θεωρούμε κατώτερα από εμάς τους «κανονικούς». Τα παραβλέπουμε, τα αγνοούμε και δεχόμαστε ότι ανήκουν στο περιθώριο. Αδιαφορούμε για την ανθρώπινη υπόσταση τους. Αρνούμαστε αναγνωρίσουμε τις ανάγκες τους. Σε πόσες άλλες κοινωνικές ομάδες φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο!

Ποιος είναι ο πραγματικά ηλίθιος στη σημερινή κοινωνία; Μήπως το να είσαι ηλίθιος είναι τελικά απελευθερωτικό; Αφήνοντας κάθε ευθύνη και κάθε άγχος. Αδιαφορώντας για τα πάντα, μη δίνοντας σημασία σε τίποτα.

Μου περνάει από το μυαλό πως μάλλον με κάποιο τρόπο όλοι είμαστε ηλίθιοι. Μήπως τελικά είμαστε όλοι μας ηλίθιοι σε κάποιο τομέα; Έτσι μας μεγαλώνουν, έτσι θέλουν να είμαστε. Ποιος το θέλει; Δεν ξέρω, μην μου βγει και φήμη συνωμοσιολόγου - δεν είμαι. Βρείτε το εσείς.

Πόσες φορές εθελοτυφλουμε και πιστεύουμε αυτό που μας δίνουν στο πιάτο, πόσες φορές κάνουμε τα στραβά μάτια, πόσες φορές αδιαφορούμε απλά γιατί συμφέρει πιο πολύ. Είναι η ηλιθιότητα τελικά ελευθερία;

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης στη σκηνοθεσία, ακολουθώντας το Δόγμα 2020 – το οποίο είναι αναπροσαρμοσμένο από το Δόγμα 95 του Lars von Trier – δίνει έναν δραματικό τόνο. Αφήνει και πολλή ελευθερία στον ταλαντούχο του θίασο να παίξει φυσικά.

Κατερίνα Ζ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡιΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ