Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου, είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση «ΠΛΟΥΤΟΣ», άρτι αφιχθείσα από την πατρίδα της, τη Θεσσαλονίκη, καθώς είναι παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Τα Αισχύλεια, αγαπημένο φεστιβάλ στην Αθήνα, και ένα θέατρο απόλυτα αμφιθεατρικό δίπλα στη δροσιά της θάλασσας δεν απογοητεύουν με τις εκδηλώσεις που φιλοξενούν κάθε καλοκαίρι. Νομίζω η επιλογή της Ελευσίνας για πολιτιστική πρωτεύουσα την περσινή χρονιά συνέβαλε θετικά και στο φεστιβάλ.
Πάμε τώρα στα δικά μας...
Ο Χρεμύλος ανησυχεί για το μέλλον του γιου του. Ποιον δρόμο θα πρέπει να επιλέξει στη ζωή του: τον τίμιο, που θα τον αναγκάσει να ζει στη φτώχεια και στην ανέχεια ή τον δρόμο της ατιμίας και της διαφθοράς, που θα τον βοηθήσει να ζήσει άνετα τη ζωή του; Η συνάντηση με τον Πλούτο, που κυκλοφορεί τυφλός και τιμωρημένος από τον Δία, θα τον βοηθήσει να λύσει το πρακτικό του πρόβλημα. Τι θα γίνει όμως με το ηθικό; Μπορεί να συμβαδίσει ο πλούτος με την αρετή; Ποια η διαφορά των ανθρώπων με χρήματα από τους πραγματικά πλούσιους ανθρώπους; Και ποιο είναι τελικά το συμφέρον των πολιτών; Ο άκρατος ατομικός πλουτισμός ή ένα πλούσιο δημόσιο ταμείο;
Ηθική και πλούτος μπορούν να συμβαδίσουν;
Είναι σαν βίοι παράλληλοι, που αν υπάρξει τομή-συνάντηση, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τα αποτελέσματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι συχνά το χρήμα κάνει τον άνθρωπο αχόρταγο, αλαζόνα. Τον κάνει να χάνει την αίσθηση του μέτρου. Η Πενία αντιπροσωπεύει το μέτρο, που για κάποιους, σκεπτόμενους επιφανειακά, είναι η φτώχεια, γι’ άλλους είναι και η εντιμότητα.
Οι Αρχαίοι έλεγαν «πᾶν μέτρον ἄριστον». Αυτό οι ήρωες, κυρίως ο Καρίων (Γιάννης Σύριος), φαίνεται να το έχουν χάσει. Αναρωτιέμαι, εμείς τι θα κάναμε στη θέση τους... Ποιες αξίες μας θα καταπατούσαμε; Ή τις καταπατούμε ήδη χωρίς να το καταλαβαίνουμε;
Αυτά βασανίζουν και το Χρεμύλο, βλέποντας την τεράστια αλλαγή του γιου του και των γειτόνων του. Κι εκεί εμφανίζεται, ως από μηχανής θεός, η υπέροχη Μαρία Ευθυμίου δίνοντας τη "δική της" απάντηση σε ερωτήματα που βασάνιζαν και θα βασανίζουν την ανθρωπότητα αιωνίως. Ήταν η πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη στο έργο. Ενδιαφέρουσα ήταν επίσης και η ερμηνεία του Γιάννη Σύριου ως Καρίωνα με πολύ καθαρό λέγειν και εύπλαστη κινησιολογία.
Comments