top of page
Εικόνα συγγραφέαΕυρυγένης

Review: Το "Πονηρό Πνεύμα" φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές μας.


Ο Αργύρης Ξάφης και το "πονηρό πνεύμα", Άννα Μάσχα | φωτ. Εθνικό Θέατρο
Ο Αργύρης Ξάφης και το "πονηρό πνεύμα", Άννα Μάσχα | φωτ. Εθνικό Θέατρο

Ο Γιάννης Χουβαρδάς υπογράφει τη σκηνοθεσία στη νέα παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, "Πονηρό Πνεύμα", του Νόελ Κάουαρντ.


Το "Πονηρό Πνεύμα" ήρθε από τον άλλο κόσμο να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του Τσάρλς Κόντομιν, ενός πλούσιου συγγραφέα της εποχής.

Ο Τσάρλς μαζί με τη γυναίκα του τη Ρουθ, κατοικούν στην έπαυλη τους στα προάστια του Λονδίνου.

Μια συγκέντρωση που οργάνωσαν στο σπίτι τους, αποτέλεσε την αρχή των προβλημάτων στο γάμο τους. Η ιδιαίτερη προσκεκλημένη τους, η μαντάμ Αρκάτι, γνωστή στους κύκλους της για τις ικανότητες να επικοινωνεί με τα πνεύματα, φέρνει από λάθος πίσω στη Γη το πνεύμα της Ελβίρα, της νεκρής πρώην συζύγου του Τσάρλς.





Και το μαρτύριο του Τσάρλς Κόντομιν ξεκινάει.


Ο Τσάρλς είναι ο μόνος που μπορεί να δει το πνεύμα της πρώην γυναίκας του, με αποτέλεσμα η Ρουθ, η νυν σύζυγος του, να πέφτει μόνιμα θύμα των ραδιουργιών της Ελβίρα, κυριολεκτικά χωρίς να αντιλαμβάνεται από που της έρχονται τα "χτυπήματα".

Πιάτα, δίσκοι, ποτήρια, βάζα, αιωρούνται στο χώρο και εκτοξεύονται από τη μια μεριά της σκηνής στην άλλη.

Ένα πιάνο παίζει μόνο του μουσική, και μια υπηρέτρια, φέρεται αλλόκοτα σαν να την έχει καταλάβει κάποιο πνεύμα. Άλλα ανέκαθεν έτσι ήταν. Ή μήπως όχι;






Πάνω στη σκηνή διαδραματίζεται ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων και κωμικοτραγικών καταστάσεων, σε α λα "Οικογένεια Άνταμς".

Πρωταγωνιστές του "οικογενειακού δράματος", ο Αργύρης Ξάφης, η Αννα Μάσχα και η Κωνσταντίνα Τάκαλου.

Η Αμαλία Μουτούση είναι το μέντιουμ της παρέας.

Ο Γιώργος Γλάστρας και η Κατερίνα Λέχου είναι ο δρ. και η κυρία Μπράντμαν.

Τέλος, η νεότερη της παρέας, η Ειρήνη Λαφαζάνη στον αβανταδόρικο ρόλο της Λούσι.


Το έργο γράφτηκε και παίχτηκε παρέα με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Την ώρα που η ιστορία έγραφε μια από τις πιο μαύρες της σελίδες, ο Νόελ Κάουαρντ, έγραφε μια από τις καλύτερες μαύρες κωμωδίες του.




Ποια τα συμπεράσματα μου, φεύγοντας από το μεγαλοπρεπές Κτήριο Τσίλλερ;


Οι μεγάλες αγάπες δε χάνονται, και πάντα το σύμπαν θα συνωμοτεί για να βρίσκουν η μια την άλλη, όσο μακριά κι αν βρίσκονται.


Η ανάγκη ενός ανθρώπου να είναι μαζί με ένα άτομο, μπορεί μερικές φορές να τον ωθήσει σε περίεργα μονοπάτια, και ίσως και στην τρέλα.


"Πονηρά πνεύματα" υπάρχουν παντού. Βρίσκονται μέσα στις ζωές μας, και τις επηρεάζουν καθημερινά. Άλλες φορές προς το καλό κι άλλες προς το κακό.

"Πονηρά πνεύματα" είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.



 





Kommentare


bottom of page